Interessante topic. Een klein (beperkt mbt het inhoudelijke) verhaaltje vanuit mijn ervaring met kwaliteitsbewaking. Rond 1990 werd in ons bedrijf (internationaal opererend enginering bureau) ook nagedacht over een certificering. Dat kwam toen in zwang. Lang heeft men niet kunnen nadenken, de markt (onze opdrachtgevers) eiste gewoon dat we gecertificeerd zouden zijn. Anders kwam je niet meer aan de bak. Het invoeren van een kwaliteitssysteem volgens de ISO norm 9000 series was nog wel een dingetje in ons bedrijf. Alle processen moeten op papier vastgelegd worden. De basis is een “onafhankelijke” afdeling QA (Quality Assurance). De baas daarvan is alleen verantwoording schuldig aan de hoogste directeur en kan verder alles en iedereen aanwijzingen geven. Zo gezegd, zo gedaan en in 1995 was het zover, wij waren gecertificeerd door Lloyds. Die kwam/komt vervolgens elke twee jaar langs om de zaak te beoordelen en het certificaat al dan niet te verlengen.
Eind jaren negentig is men ook bij de afdelingen iemand gaan benoemen die voor de QA verantwoordelijk was/is. Ik was de klos voor onze afdeling (elektrotechniek). Daarvoor moest ik op cursus bij, jawel, Lloyds. Lloyds komt uit de scheepvaart wereld. De eerste zin van onze cursusleider was: “aan het eind van de cursus ga ik jullie bewijzen dat een schip ontworpen en gebouwd volgens de QA regels bij de tewaterlating alsnog zinkt”. Misschien ook een didactisch foefje om ons bij de les te krijgen, maar hoe kan dat nou. Het is toch de bedoeling dat de QA regels zoiets voorkomen. Hij heeft ook technisch bewezen dat het kan, maar hoe weet ik niet meer na 20 jaar.
Maar de crux van het verhaal was, dat QA in wezen een administratief verhaal is, gebaseerd op controle die volledig is dicht getimmerd. Voorbeeld, iemand maakt een factuur, een ander controleert, een derde doet nog iets enz. tot en met de chef van het geheel die een paraaf zet voor gezien. En ieder in die keten zet een paraaf op het voorblad, bewaart de controle kopieën waarop aangeven volgens welke procedures gecontroleerd is enz. zodat later zondermeer kan worden nagezocht dat alles is gegaan volgens de regels/procedures/formulieren die men in eerste instantie zelf heeft opgeschreven.
Dat is voor één factuur nog leuk, maar bij duizend wordt het praktisch al een weerbarstig iets om de procedures vol te houden. Waar het uiteindelijk op neer komt is de kundigheid/vakmanschap van diegene die de factuur maakt. Heeft een certificering dan geen zin? Dat ook weer niet, maar ik ben in de paar jaar dat ik QA heb gedaan uiterst kritisch geworden op het nut en/of de noodzaak van certificering. Het is geregeld een schaamlap voor organisaties die niet zo goed zijn, maar met de hakken over de sloot de certificering halen. Organisaties die vakkundige mensen hebben, leveren van zich uit al kwaliteit. En toch, iedereen maakt fouten en dan is een QA systeem wel handig om zulke fouten er uit te halen, maar een garantie voor foutloos kwaliteitswerk is het niet, noch dat een organisatie met een certificering bij voorbaat al kwaliteit levert.
Maar terug naar de vraag van Rob, is het flauwekul die certificering. Zie je de ALV of het bestuur van de VvE al alle processen be- en omschrijven van hun VvE, incl. de benodigde controle procedures en het optuigen van een onafhankelijke QA baas? Misschien hele grote VvE’s, maar die hebben meestal een beheerder die gecertificeerd is. Dan zijn broekriem én bretels wat overdadig. Ik denk dat het inderdaad flauwekul is. En wie zou het moeten eisen voor een VvE? De ALV? Dat zijn we met ze allen zelf. Het bestuur? Waarvoor? Een VvE haalt geen opdrachten binnen van klanten die het kunnen eisen. En al die mooie voordelen dan die opgesomd worden op de website achter de link van Rob? Mooi wensdenken zonder onderbouwing, praatjes voor de vaak, kortom Rob, flauwekul dus voor VvE’s. En voor beheerders? Die voelen zich vaak gedwongen omdat anderen het ook hebben. Maar of het nut heeft, zeer twijfelachtig. Maar het past naadloos in de roep om “professionalisering” van VvE’s. Daar hoort certificering bij toch?
