Los van mijn persoonlijke visie op (timing van en grond voor) het hier besproken aftreden, en los van mijn mening over een beter, netter of juister gang van zaken, het onderstaande. Over (goede) smaak ga ik hier niet twisten. Hoe dan ook, TS heeft te maken met een voldongen feit!
Je kan je afvragen of daarvan nog sprake is als een bestuurder bij de eerste de beste tegenslag plotseling opstapt of daarmee zou dreigen.
Begrijp ik goed dat je, refererend aan 2:8 BW, de opstappende bestuurder, die (ook volgens jou) onmiskenbaar het recht heeft om op een door hemzelf gekozen moment te defungeren, middels een beroep op de rechter, tegen zijn eigen wil (en recht) in, in functie zou willen houden en hem op die manier zou willen dwingen aan te blijven als bestuurder (en tot welk moment dan wel?) ?
Als ik je niet goed begrijp kan je dan aangeven wat je met 2:8 BW in de hand (met of zonder rechter) wel wilt en hoopt te bereiken ?
Indien ik je wel goed begreep levert dat, betrokken op onderhavige kwestie, de volgende vragen/opmerkingen op.
De bestuurder is de facto per 11 maart géén bestuurder meer. De VvE is per genoemde datum acuut in slapende toestand geraakt. Er is per diezelfde datum niemand meer die de VvE (in rechte) kan/mag vertegenwoordigen, en er is geen vergaderbesluit dat iemand (wie dan ook)/de VvE machtiging verleent een rechtszaak tegen opstapper aan te spannen.
Vragen/opmerkingen:
Wie gaat, voor eigen rekening en risico, de gang naar de rechter maken?
Welke (willekeurige) eigenaar gaat dit doen ?
De VvE zelf kan pas naar de rechter als er een nieuw bestuur is, en de vergadering dat bestuur heeft gemachtigd.
Wat zou dan nog nut en doel van een gang naar de rechter zijn?
Wie wil het opgestapte bestuur dan nog terug?
De afgetreden bestuurder wil, om welke reden dan ook, geen bestuur meer zijn !
Met onwillige honden is het kwaad hazen vangen. Wie heeft er überhaupt behoefte aan dat de opstappende aanblijft?
En voor hoe lang dan?
Is er überhaupt een garantie dat er een nieuw bestuur kan worden gevormd en benoemd?
Is dat terecht een/het probleem voor rekening van de bestuurder die zich ooit vrijwillig opwierp om de vergadering te dienen?
Gaat enige rechter een aftredende bestuurder, die volgens de rechterlijke macht zelf het onvervreemdbare recht heeft om op te stappen op het moment dat hem goed dunkt, verbieden om op te stappen en zodoende tegen zijn wil te veroordelen tot aanblijven ?
Gaat enige rechter, gegeven de ongetwijfeld zeer uiteenlopende visies (elke eigenaar heeft een geheel eigen mening en perspectief) op de (voor)geschiedenis, een oordeel vellen over de vraag of de (zeer persoonlijke) gronden voor opstappen zich wel goed (genoeg) verhouden tot redelijke en billijke argumenten, om vervolgens (terwijl de rechter weet dat de opstappende bestuurder het ongeclausuleerde RECHT heeft om op een zelf gekozen moment te defungeren) de bestuurder tegen diens wil in, een onbekende tijd aan te laten blijven als bestuur ?
Wat mij betreft is rechtsgang met beroep op 2:8 BW een heilloze exercitie die niemand iets goeds of nuttigs zal brengen !
Beter om de feiten en omstandigheden te accepteren, en om vooruitkijkend, de anders aan een zinloze rechtsgang verspilde energie, tijd en geld, te steken in het uit de slaap halen van de VvE en het benoemen van een nieuw bestuur.
