[Matthijs_ZH]

Ik heb de hele draad nog eens doorgelezen en ben het met Bob eens: het bestuur noch de vergadering kan zomaar besluiten tot het verwijderen van de trapjes.
Toen Sanne (= ‘sunshine’) haar appartement kocht, mocht zij ervan uitgaan dat het trapje bij het appartement hoorde. Anders had de notaris of het bestuur haar erop moeten wijzen dat dit trapje illegaal, dan wel verdacht, dan wel discutabel was. Dat was het niet; pas ná Sanne kwamen er nieuwe bewoners die begonnen te klagen.
Twee omstandigheden genoemd door Sanne in haar eerste bijdrage, lijken mij van belang:
[1] Kunt u mij vertellen of het plaatsen van een trapje vanaf het balkon op de 1e verdieping (is eerste woonlaag) naar de (gemeenschappelijke) tuin reglementair toegestaan is (als daar niet expliciet iets over genoemd is in de notuelen)?
In principe is de achterzijde van het gebouw vrij om deze naar eigen inzicht in te richten. Ook in mijn VvE hebben diverse parterre-eigenaren zelfs hele bijkeukens tegen de achtergevel aangebouwd. Daarbij gaat het echter om particuliere achtertuinen die afzonderlijk zijn opgenomen in het kadaster, deel uitmakend van het appartement. Bij Sanne gaat het echter om een gemeenschappelijke tuin, die – via dat trapje – is voorzien van een particuliere toegang. Dat een VvE-bestuur hier moeite mee heeft valt te begrijpen; het is nog maar een kleine stap of zo’n eigenaar creëert onderaan die trap een ‘eigen’ (moes)tuintje. Een goede reden om toestemming te weigeren of er voorwaarden aan te verbinden, echter…
[2] De vorige eigenaar en haar buurvrouw hebben zo’n trapje laten plaatsen en het is niet terug te vinden of dit met toestemming van de vergadering is gebeurd.
Hiermee staat Sanne volgens mij heel sterk. Als inderdaad in het archief niet is terug te vinden of er al dan niet toestemming is verleend, dan is er feitelijk sprake van ‘passieve toestemming’ ofwel gedogen. Zeker als kan worden vastgesteld dat die situatie al meer dan 10 jaar bestaat en het bestuur daarvan op de hoogte was. Dan kun je niet zomaar een eigenaar die met de aanleg van die trap niets van doen had, dwingen om de boel op eigen kosten af te breken.
Ten slotte. Wat ik hierboven accentueerde lijkt mij essentieel: ‘Was het bestuur (resp. de VvE, resp. de beheerder) op de hoogte?
Neem mijn eerdere voorbeeld van de ‘verfraaide’ huisdeuren in een portiek. Doordat wij als nieuw bestuur samen met de nieuwe beheerder een schouw hielden, kwamen wij in alle portieken en konden wij dit constateren. Daarmee is een imperatief ontstaan: wij zullen ons hierover nu een mening moeten vormen en al dan niet in actie moeten komen.
Laat je dit na, dan begin je feitelijk te gedogen hetgeen naarmate de tijd vordert steeds moeilijker is terug te draaien (gewoonterecht; bestuurlijke consistentie).
Dit is ook een van de redenen waarom wij eind vorig jaar – op de eerste ledenvergadering geleid door ons nieuwe bestuur – portiekvertegenwoordigers hebben aangesteld, voor elk portiek één. Die moeten de ‘ogen en oren’ worden voor het bestuur.