[Bob]

Goedemorgen Rob,
Jouw opmerking over het MR1983 mag heel strikt genomen waar zijn, maar in de lopende discussie snijdt de constatering voor mij geen hout.
Modelreglementen (MR’n) hebben op geen enkele manier kracht van wet. Het zijn slechts hulpmiddelen die de heersende praktijk zo goed mogelijk beschrijven voor de gemiddelde situatie. Een MR wordt pas van kracht verklaard in de akte van splitsing of in de akte integraal overgenomen. In de akte van splitsing worden de MR’n vaak aangepast om recht te doen aan de specifieke situatie waarvoor zij gaan gelden. Een MR is dus zeker geen hard gegeven. Ook al in 1983 kon de akte van splitsing afwijkingen van het vigerende MR bevatten, en dus ook een afwijkende kostenverdeling.
Ik houd mijn (generieke) redenatie overeind, inclusief de mogelijk als “extreem” ervaren voorbeelden voor de fijnproever.
Het antwoord op jouw vraag betreffende de ene bewoner op de begane grond.
Ik ben ervan overtuigd dat de rechter in het voorkomende geval zal toetsen of aan alle zorgvuldigheidseisen is voldaan v.w.b. het totstandkomen van het gewraakte besluit. Wanneer daar geen sprake is van enig gebrek rest nog slechts de vraag van redelijkheid en billijkheid. Zoals ik al eerder aangaf zit niemand anders dan de rechter op de stoel van de rechter. Niemand kan ooit met zekerheid de uitkomst voorspellen, ook geen “rechtsgeleerde”. Maar om het weer binnen proporties te brengen durf ik wel te stellen dat een rechter, in een door mij geschetst geval (voorbeeld) met een goed besluit waar bijvoorbeeld 30 van de 45 stemmen hebben besloten om allen te laten meebetalen, het correct genomen zal vernietigen en zijn waarde-oordeel voor recht zal verklaren. Het is en blijft namelijk nog steeds een keuze van de vergadering uit twee rechtens beschikbare opties.
Om bovenstaande redenen ben ik het niet eens met jouw “Dus’sen” en zeker niet met de conclusie die je trekt dat “het eindresultaat altijd gelijk zal zijn”.
Met vriendelijke groet,
Bob